Leiðin til Ekvador

Staðsetning: Baños.
Veður: 27°C og Sól.

Á annan í páskum vöknuðu frændur snemma og keyrt var til Punta Sal sem er mjög lítill strandbær nyrst í Perú. Þangað var komið rétt fyrir sólsetur. Frændur komu sér fyrir í nokkuð góðu herbergi og síðan var borðaður matur og slappað af fram eftir kvöldi.


Daginn eftir vöknuðu menn um 10 leitið og drifu sig í sólbað á ströndinni. Þegar steikingu var lokið skelltu frændur sér í sjóinn og léku sér í öldunum. Eftir þetta var borðaður léttur hádegismatur og síðan tekin smá síesta. Eftir blundinn skelltu menn sér aftur í sjóinn og léku sér innan um stökkvandi fiska og fugla. Um kvöldið tóku Dave og Bob sig til og grilluðu ofan í hópin við góðar undirtektir. Eftir grillið smökkuðu menn síðan vatnsmelónu sem Bob hafði fyllt með vodka og féll hún mismunandi vel í kramið. Bjarni var frekar óheppinn með skordýrin og var bitinn 8 sinnum í vinstra handarbak sem varð til þess að hendin blés töluvert út en hún er farin að lagast núna.

Á miðvikudag var keyrt af stað til Ekvador. Þetta var langur dagur og voru menn ekki komnir til Cuenca í Ekvador fyrr en eftir myrkur. Þar var farið á Sushi veitingastað og borðuðu menn góðan mat og drukku bjór. Ekki var tekið á því vegna þess að dagurinn eftir átti að vera mjög langur.

Í gær var lagt af stað kl 5:00 til Banos. Búist var við að ferðin myndi taka ca. 14 tíma vegna þess að einhverjir vegir á leiðinni voru lokaðir. Þetta reyndist ekki vera rétt og voru menn komnir á áfangastað uppúr fjögur. Fyrir ofan Banos er eldfjall sem er búið að vera að spúa ösku síðan 1999 og gýs annaðslagið. Þetta gerir það að verkum að ekki er talið öruggt að gista í bænum sjálfum. Gististaðurinn sem ferðalangarnir eru á er uþb. 20 mínútur fyrir utan sjálfan bæin og aðeins fjær sjálfu eldfjallinu.


Í gærkvöldi var boðið uppá flotta grillveislu og dönsuðu menn síðan uppá borðum fram eftir nóttu. Einn af ferðafélögum frænda á afmæli í dag og var því fagnað mikið strax uppúr miðnætti.

Í dag vöknuðu frændur smá timraðir uppúr 10 og drifu sig í bæinn til að fá sér einhvern mat og komast á internetbúllu. Seinnipartin er stefnan sett á að fara nær eldfjallinu og reyna að ná góðum myndum.

Á morgun verður síðan keyrt inní Amazon skógin og gist þar í 3 nætur. Síðan verður keyrt til Quito á þriðjudag og lýkur Dragoman ferðinni þar á miðvikudagsmorgun.

Kyrrahafsstrond Peru

Staðsetning: Huanchaco.
Veður: 30°C og Sól.

A midvikudag var lagt af stad snemma fra Arequipa og keyrt til Nazca. Thad helsta sem gerdist i thessari ferd var ad keyrt var ur 2380 metra haed og nidur ad Kyrrahafinu. Eru frændur sem sagt búnir að keyra yfir Suður Ameríku þvera. Komid var til Nazca eftir myrkur og eldadur matur ur trukknum a tjaldstaedinu. Eftir ad buid var ad innbyrda matinn og nokkra bjora foru menn ad sofa.


A fimmtudag voknudu fraendur snemma og gengu yfir gotuna ad flugvellinum i Nazca. Thar foru menn i 25 minutna flug i Cessnu yfir Nazca linurnar. Er ohaett ad segja ad menn hafi ekki ordid fyrir vonbrigdum i theirri ferd. Eftir flugid var utbuinn morgunmatur og sidan farid og skodadur gamall grafreitur thar sem var haegt ad skoda mumiur sidan fyrir tima Inkana. Eftir thetta var lagt af stad til Ica.
Thegar komið var til Ica blasti vid fraendum risavaxnar sandöldur vid borgina. Um kvoldid kom folk ser fyrir i litilli vin med sandoldur a bada boga. Thar drukku menn fram eftir kvoldi og skemmtu ser vel. Thegar threytan nadi taki a folki, tha voru svefnpokarnir gripnir fram og sofid undir berum himni, ymist a jordinni eda i hengirumum.

Föstudagurinn langi byrjaði vel. Ferðalöngunum bauðst að þeysa um sandöldurnar í littlum Dune buggy bíl og fara svo og renna sér niður öldurnar á brettum. Þetta reyndist alveg geggjað gaman og frábær leið til þessað losna við þynkuna. Eftir sandöldurnar var haldið áleiðis til Paracas. Thadan var farid i siglingu uti eyjar thar sem menn sau Hofrunga, Saeljon, Morgaesir og allskonar fugla. Thegar komid var i land var farid a veitingastad vid strondina og bordadur hadegismatur. Ad honum loknum var keyrt til Lima og komu menn thangad eftir myrkur.


I gaer voknudu menn snemma og logdu af stad fra Lima til Huanchaco. Thetta var langur dagur thar sem keyrt var medfram kyrrahafsstrond Peru. I huanchaco var gist a tjaldstaedi en fraendur akvadu ad uppgreida uppi hostel og sau ekki eftir thvi. Annar fararstjorinn, Dave, atti afmaeli og var farid ut ad borda til ad halda uppa thad.


I dag skodadi hopurinn Chan Chan sem eru ca. 1500 ara gamlar rustir af staerstu husum byggdum ur leirmursteinum sem thekkjast. Skodudu fraendur adeins brot af thessu stora svaedi og thotti mikid til koma. Eftir thetta var skodadur Luna pyramidinn sem byggdur var af menningum sem komu a undan Inkunum og thar var haegt ad skoda litrikar veggjaskreytingar. Eftir thetta var farid i verslunarferd fyrir trukkinn og sidan haldid a netkaffi til ad skrifa thessa faerslu.

A morgun verdur lagt af stad kl 6:00 og keyrt til Punta Sal. Nu er farid ad styttast ansi mikid i lok hopferdarinnar og er fraendur farid ad hlakka toluvert til ad komast til Cancun og Galapagos.

Staðsetning: Arequipa - 2380 metrar.
Veður: 25°C og Sól.

Nú er frekar langt um liðið frá síðustu bloggfærslu en það var ekki hægt að varast vegna þess hversu mikið hefur verið að gerast hjá frændum.

Á mánudag fyrir viku voru menn ræstir snemma og lagt af stað í inkaslóðann. Fyrsti dagurinn fór í það að koma sér til Quisharani sem er bærinn þar sem gangan hefst. Á leiðinni voru tvær inkarústir í helga dalnum skoðaðar, Saksamaa við Cusco og svo rústir ofan við bæinn Pisac. Eftir að rústirnar voru skoðaðar fóru menn í hádegismat í Pisac og vakti það mikla hrifningu hjá frændum að grænmetissúpan bragðaðist nánast eins og Íslensk kjötsúpa. Eftir hádegi var síðan ekið til Quisharani sem er mjög lítið og fátækt þorp í 3700 metra hæð í Andesfjöllunum. Síðan var sofið var í góðum tjöldum um nóttina.

Á þriðjudeginum voru menn ræstir klukkan 5:30 og öllum fært kókate í tjöldin, en það þykir einmitt mjög góð vörn gegn hæðaveiki. Eftir morgunmat var síðan lagt af stað í gönguna. Vegna þess að nú er regntíminn að enda var slóðinn mjög blautur og þurftu menn að vaða drullu töluverðan hluta úr leiðinni. Gengið var uppímóti í uþb 3 tíma og skarðið sem farið var yfir er 4452 metra hátt. Voru frændur ótrúlega sprækir í brattanum, gengu frekar hægt en héldu stöðugum hraða. Ekki er hægt að neita því að loftið var orðið ansi þunnt í þessarri hæð og þurftu menn aðeins að hafa fyrir hlutunum.


Eftir skarðið lá leiðinn niðurímóti og þá versnaði ástandið aðeins. Mikil drulla var á leiðinni og eftir aðeins 5 mínútna gögnu flaug Ommi á hausinn og tvíbraut annan göngustafinn sinn, hann átti síðan eftir að detta aftur í drullunni en varð ekki meint af. Bjarni hinsvegar náði að klöngrast niður nánast alla leið óhappalaust en flaug síðan næstum á hausinn á lokakaflanum og tognaði líttillega í baki. Göngunni lauk síðan í Cancha Cancha sem er annar fátækur bær. Þar fóru menn í það að mála skólann og smíða litla ruslageymslu, en það er hluti af þeirri starfsemi sem Dragoman stendur fyrir á svæðinu til að hjálpa infæddum.

Meðan Bjarni var að mála fór Ommi niður að jökulánni sem rennur til hliðar við þorpið til að þvo drulluna af fínu vatnsheldu buxunum sínum eftir gönguna. Gekk það ágætlega til að byrja með. Engu að síður vildi Ommi ná meira af drullunni af buxunum og ætlaði að láta stauminn í ánni redda þessu. Þetta hefði verið rosalega gott plan hefði hann ekki misst buxurnar í ánna. Nú þurfti að bregast hratt við. Án þess að hika hljóp Ommi um 10 metra niður eftir ánni og stökk útí og rétt náði að góma buxurnar. Mun þetta vera talið það heimskulegasta sem gerst hefur í ferðinni hingað til. Eftir kvöldmat var farið snemma að sofa vegna þess að langur dagur var framundan.


Á miðvikudeginum voru ferðalangar ræstir klukkan 5:00 með kókatei en útlitið var heldur verra en daginn áður. Það hafði snjóað töluvert um nóttina og mátu leiðsögumenn ástandið þannig að ekki væri hægt að hætta á að ganga yfir næsta skarð sem er í 4800 metra hæð. Ákveðið var að nota plan B og gengið niður dalinn og gista við heita hveri. Ákváðu frændur að sleppa þessu og reyna þess í stað að komast degi fyrr til Machu Picchu. Uppúr hádegi tóku þeir lókalrútu til Ollantaytambo sem er bær á leiðinni til Machu Picchu. Ollantaytambo reyndist vera mjög flottur bær með Inkarústum í hlíðunum fyrir ofan. Um kvöldið var farið á lítin bar sem var með Reggae þema og sátu menn þar í hengirúmum og höfðu það gott.

Á fimmtudeginum sváfu frændur til 10:00 en síðan var haldið í morgunmat og svo tekin lest til Aguas Calientes sem er bær sem er beint neðan við Machu Picchu. Þar tjékkuðu frændur sig inná Presidente hótelið og tóku síðan rútu upp til Machu Picchu en vegurinn þangað upp er sá brattasti sem þeir hafa upplifað. Þegar upp var komið var farið að hellirigna en frændur skoðuðu rústirnar í einn og hálfan tíma og plönuðu hvað þeir ætluðu að gera morgunin eftir. Um kvöldið var síðan farið út að borða á ágætis stað og svo farið snemma í bólið.


Á föstudeginum vöknuðu frændur klukkan 4:30, fóru í morgunmat og tóku síðan fyrstu rútu upp til Machu Picchu kl 5:30. Frændur voru með fyrstu mönnum á svæðið og flýttu sér upp að besta útsýnispunktinum og náðum vægast sagt góðum myndum af rústunum. Restin af hópnum kom síðan kl 9:00 en þau höfðu gist í Ollantaytambo um nóttina og tekið fyrstu lest um morguninn. Áætlunin hjá þeim frændum reyndist vera ansi góð vegna þess að þegar hópurinn mætti á svæðið voru skýin búinn að hylja borgina og náðu fæstir eins góðum myndum og frændur. Seinni partinn var síðan lestin tekin til baka til Ollantaytambo og þar beið rúta sem tók allan hópin aftur til Cusco.


Þegar til Cusco var komið fór hópurinn saman út að borða vegna þess að nokkrir voru að fara heim á laugardeginum. Eftir matinn föru þeir öflugust á djammið og dreif Ommi sig með þeim en Bjarni valdi að vera rólegur. Ommi rambaði síðan frekar skakkur inná hótelherbergi milli 6 og sjö morguninn eftir.

Á laugardeginum vaknaði Bjarni snemma og dreif sig í morgunmat og nudd. Eftir þetta var bærinn skoðaður og síðan notaði hann tímann til að hringja heim í Þóru. Á meðan á þessu stóð svaf Ommi til 12 en dreif sig síðan út með öðrum ferðalöngum, fór í brunch og skrapp svo á markaðinn. Eftir þetta fór hann svo líka í nudd. Um kvöldið fóru frændur út að borða á góðan stað til að kveðja Cusco.

Á sunnudeginum vöknuðu menn kl 5:30 og átti að leggja af stað kl 6:30. Þetta klikkaði vegna þess að einhverjir ferðalangar sváfu yfir sig og komust menn ekki af stað fyrr en uppúr 7. Stuttu utan við Cusco losnaði síðan slanga í kælikerfinu á Carmen og töfðust menn um annan klukkutíma sökum þessa. Ferðin gekk vel að öðru leiti en menn voru ekki komnir til Chivay fyrr en um 9 um kvöldið vegna tafana sem höfðu orðið um morguninn. Hópurinn dreif sig í mat og svo fóru menn beint í bólið.


Í gær var haldið af stað kl 6:00 og keyrt uppí Colca gljúfrið sem er helmingi dýpra en miklagljúfur. Þar skoðuðu menn kondórfugla en það er óhætt að segja að það hafi verið mikil lífsreynsla að sjá þessa risavöxnu fugla fljúga rétt fyrir ofan höfuð þeirra frænda. Eftir þetta var síðan keyrt til Arequipa. Þegar þangað var komið var farið út að borða og smökkuðu menn naggrís í fyrsta skipti.

Í dag vöknuðu frændur kl 9:30, drifu sig í morgunmat og fóru svo í stórmarkað til að versla morgun og hádegismat sem þeir eiga að útbúa fyrir hópin eftir 3 daga. Eftir þetta skelltu þeir sér í sólbað en Arequipa er fyrsti heiti staðurinn sem þeir koma til síðan í Argentínu. Eftir hádegi fóru þeir svo og skoðuðu miðbæinn og slöppuðu af. Síðan var haldið á internetbúllu til að setja inn myndir og skrifa þessa bloggfærslu. Í kvöld ætla þeir að reyna að finna góðan veitingastað með útsýni yfir aðaltorg bæjarins.

Í fyrramálið verður svo lagt snemma af stað til næsta áfangastaðar. Frændur setja stefnuna á að láta ekki líða eins langann tíma að næstu færslu.

Hér fyrir neðan er dagskráin eins og hún er í dag:

19. mars - Keyrt til Nasca og tjaldað um kvöldið.
20. mars - Nasca línurnar skoðaðar úr lofti og gist undir berum himni útí eiðimörk.
21. mars - Bátsferð og keyrt til Lima.
22. mars - Keyrt til Hunchaco.
23. mars - Páskadagur - Chan chan og pýramíðar skoðaðir.
24. mars - Keyrt til Punta Sal og gist í tjaldi á ströndinni.
25. mars - Frír dagur í Punta Sal, afslöppun á ströndinni.
26. mars - Keyrt til Cuenca í Ecuador.
27. mars - Keyrt til Banos og gist í tjaldi.
28. mars - Frír dagur í Banos.
29. mars - Keyrt inní Amazon skóginn og gist í skálum.
30. mars - Skógarferð.
31. mars - Skógarferð.
1. apr - Keyrt til Quito.
2. apr - Trukkaferðin endar formlega í Quito.
3. apr - Quito skoðað.
4. apr - Flogið til Cancun í Mexíkó :)
11. apr - Flogið til Quito.
12. apr - Quito skoðað.
13. apr - Galapagos ferð hefst.
20. apr - Galapagos ferð endar.
21. apr - Flogið til New York.
22. apr - New York skoðað.
23. apr - New York skoðað og flogið heim um kvöldið.
24. apr - Sumardagurinn fyrsti - Home sweet home.

Staðsetning: Cusco - 3400 metrar.
Veður: 16°C og Skýjad.

A fostudaginn var keyrt fra Copacabana og inn i Puno. Tad gett trautalaust fyrir fraendur ad komast inn i Peru. Menn horfdu bara a vegabref fraendanna og stimpludu tau an tess ad vita hvadan teir vaeru. Leidin la til baejarinns Puno sem er vid strond Titicaca vatns.


Farid var ut a vatnid til ad heimsaekja folk sem byr tar a fljotandi eyjum. Eyjarnar eru ur sefi og eru nokkra metra tykkar. Tad voru engar tungatakmarkanir tannig ad fraendur hoppudu i land og vonudust til tess ad fara ekki i gegnum sefid. A tessum eyjum bua um 800 manns og tar eru skolar og heilsugaesla og fotboltavollur.


Eftir eyjaferdina var haldid inn i land til ad skoda gomul Inka grafhysi. A leidinni heim a hotel byrjadi rigna. Tegar fraendur komu heim a hotel var vedrid buid ad breytast i alvoru trumuvedur med rosalegri rigningu og hagli. Gotur baejarins breyttust a svipstundu i ar og erfitt var ad komast leidar sinnar.


I gaer morgun var vedrid ordid skárra tegar lagt var af stad til Cusco. Keyrt var i um 9 tima um frabaer landslag Andesfjallana.

A morgun hefst gangan um Inkaslodina. Hun tekur 4 daga en fyrsti dagurinn er mjog lettur. Eru fraendur ordnir mjog spenntir og hlakka mikid til ad takast a vid fjollin her. A fostudaginn verdur týnda borg Inkanna skodud og komid aftur til Cusco um kvoldid.

Titicaca vatn

Staðsetning: Copacabana við Titicaca vatn - 3800 metrar.
Veður: 20°C og Sól.


Meðan Bjarni kláraði síðustu bloggfærslu kíkti Ommi á næturlífið í La Paz og mætti heim á hótel hálf skakkur klukkan að verða 6. Sem betur fer fyrir Omma var stutt ferðalag daginn eftir til bæjar sem heitir Copacabana sem er við strendur Titicaca vatns. Ferðalagið var mjög skemmtilegt sökum magnaðs landslags. Titicaca vatn er hæsta stóra stöðuvatn í heimi. Copacabana er mjög rólegur hippabær og voru þreyttir og smá þunnir ferðalangarnir fegnir að koma á óvenju flott hótel.


Dagurinn í dag var tekinn snemma og haldið var út á Sólar eyjuna en hún er stærsta eyjan á vatninu. Eyjan hefur mikla sögulega merkingu því frá henni eiga að hafa komið fyrstu Inkarnir. Gangan um eyjuna var un 11 kílómetrar og fór úr 3800 í um 4000 metra. Fundu frændur aðeins fyrir súrefnisskorti en annars var gangan alveg mögnuð, útsýni og veður frábært.

Á morgun kveðja frændur Bólivíu og halda yfir til Perú og nú fer að styttast í Inkaslóðina.

Hættulegasti vegur í heimi

Staðsetning: La Paz - 3660 metrar.
Veður: 18°C og Hálfskýjað.

Á sunnudaginn vöknuðu menn snemma og lögðu á stað áleiðis til La Paz. Um 20 km fyrir utan Potosi fóru að heyrast óhljóð úr trukknum þannig að stoppað var til að athuga hvað væri að. Vandamálið reyndist vera að drifskaftið var bilað eða öllu heldur liðurinn við aftari hásinguna. Ekki voru menn með réttan varahlut þannig að trukkurinn var dreginn í bæinn aftur og allt leit út fyrir að menn yrðu aðra nótt í Potosi. Vandamálið við þetta var að frændur ásamt fleira fólki í hópnum voru búnir að bóka fjallahjólaferð niður hættulegasta veg í heimi og ef frændur yrðu lengur í Potosi þá yrði ekkert af þessari ferð.


Nú voru góð ráð dýr. Einhverjum snillingnum í ferðinni datt í hug að athuga með rútu sem mundi ganga yfir nóttina frá Potosi til La Paz og úr varð að 13 úr hópnum lögðu af stað um 8 um kvöldið í 10 tíma rútuferð til La Paz. Rútuferðin gekk eins og í sögu. Besta rúta sem frændur hafa nokkurntíman komið í og svefnpillur auðvelduðu svefn.

Komið var til La Paz um 6:30 um morguninn en fjallahjólaferðin byrjaði um klukkan 7:30. Ferðin er um 64 km og helmingurinn af henni er um hættulegasta veg í heimi. Lagt var af stað í 4700 metra hæð og endaði vegurinn í 1150 metra hæð. Vegurinn hangir utan í fjallsbrún með upp í 600 metra hengiflug á vinstri hlið. Vandamálið var að þar sem ferðalangar eru að hjóla niður veginn þá þurfa þeir að hjóla vinstra megin á veginum og þá er ekki nema kanski 1 - 2 metrar fram af hengifluginu á mörgum stöðum.


Fjallahjólaferðin gekk slysalaust þrátt fyrir að frændur hafi farið ansi hratt á köflum. Þegar niður veginn var komið fóru menn í dýraathvarf þar sem farið var í sturtu og borðaður matur innan um villta apa og páfagauka. Eftir matinn tók við 3 tíma akstur til La Paz og voru menn komnir heim á hótel um hálf níu.

Í dag skoðu frændur borgina, en hún er alveg ótrúleg. Hæðarmunurinn á hæsta hluta borgarinnar og þeim lægsta er 800 metrar og er borgin stéttarskipt eftir hæð þannig að ríkasta fólkið býr neðst en það fátækasta á sléttunni fyrir ofan (El Alto). Frændur fóru tveir saman í 1,5 klst skoðunarferð með enskumælandi ökumanni, og borguðu fyrir þetta litlar 900kr. Ökumaður var svo himinlifandi þegar hann fékk 450kr í tips.

Á morgun verður haldið til Copacabana sem er við Titicaca vatn. Nú er farið að styttast í inka slóðann og hlakka frændur ótrúlega mikið til.

Potosi

Staðsetning: Potosi - 4060 metrar.
Veður: 20°C og Sól.

Eftir síðustu bloggfærslu fóru frændur frekar snemma að sofa til að ná að hvílast aðeins. Það hefur komið í ljós að í svona mikilli hæð þurfa þeir töluvert meiri svefn en þeir eru vanir.

Á miðvikudagsmorgun vöknuðu menn snemma til að mæta í morgunmat á hótelinu. Haldið var af stað uppúr 8 eða þegar náðist að draga djammdýrin í ferðinni á fætur. Við tók 9 tíma ferðalag í gegnum ótrúlegt landslag háslétta Bólívíu. Fóru menn uppí uþb 4300 metra hæð á leiðinni. Komið var til Uyuni um 5 leitið og tjekkuðu menn sig inná fínasta hótel þar í bæ. Um kvöldið var farið út að borða á Minuteman Pizza, en sá pizzustaður fullyrðir að hann sé sá besti í suður ameríku og pizzurnar voru góðar eftir því.


Eftir að hafa sofið í um 3670 metra hæð var haldið í jeppaferð um umhverfi Uyuni. Fyrst var haldið að smá vatni sem hafði myndast nýlega í rigningunum og sáu menn þar Andesfjalla Flamingóa. Eftir það var skoðuð saltverksmiðja þar sem var synt hvernig salt er unnið á saltsléttunum. Síðan voru skoðaðar uþb 500 ára gamlar múmíur og borðaður fínasti hádegismatur. Eftir hádegi var haldið útá saltslétturnar og skoðað salthótel sem þar er að finna og einnig skoðaðar aðstæður námumanna þar. Það kom frændum á óvart að það væri yfirleitt hægt að vinna þarna úti, þar sem flestir ferðalangar voru komnir með rafsuðublindu eftir aðeins nokkurra tíma vera á sléttunum. Frændur gáfur nokkur pör af sólgleraugum til söfnunar sem síðan gefur námumönnum gleraugun. Sjónin hjá námumönnunum endist í 1 ár án gleraugna en í uþb. 10 ár með gleraugum. Jeppaferðin endaði svo með því að það var heimsóttur lestarkirkjugarður og biðu menn eftir sólsetrinu þar.


Á föstudeginum var síðan keyrt frá Uyuni til Potosi. Þessi akstur tók uþb 7 tíma og er óhætt að segja að frændur séu orðnir nett leiðir á öllum þessum akstri. Seinnipartinn var komið til Potosi sem er námubær og hæsta borg veraldar.

Dagurinn í dag var frekar rólegur. Frændur vöknuðu í seinni kantinum (hæðin er farin að segja til sín) og var farið í leiðangur til að skoða bæinn. Að þessu loknu var haldið á internet búllu þar sem þeir náðu að spjalla við vini og ættingja og að skrifa þessa bloggfærslu.

Á morgun verður síðan ekið til La Paz, en það er áætlað að sú ferð taki um 10 tíma. Gist verður þar í 3 nætur og þar endar fyrsti leggur ferðarinnar.

Frændur þakka sérstaklega öllum sem hafa kommentað á síðuna. Þeim finnst mjög gaman að lesa þessi komment og það er alltaf gott að fá kveðju að heiman.